Best feeling ever: voetbalshirtjes weggeven in Honduras

Omdat ik vind dat dit speciale aandacht verdient, schrijf ik er vandaag een speciale blogpost over. Het gaat nog even over mijn reis naar Honduras (sorry dat ik er weer over begin). Mijn oom die met ons mee was, had het plan bedacht om voetbalshirtjes in te zamelen om die weg te geven aan de allerarmste kinderen in Honduras, en dat gebeurde.

Het is verschrikkelijk om te zien in wat voor omstandigheden deze kinderen soms leven, en wat ze op jonge leeftijd al kunnen. Kinderen van een jaar of 10 moeten al koken, schoonmaken of op hun kleinere broertjes en zusjes passen. Vaak staan deze dingen ver van je bed, je hoort er hoogstens wat over; maar nu hebben we het zelf meegemaakt en komt het opeens keihard binnen. Zo gingen we dus met 15 kilo voetbalshirtjes in onze koffers naar Honduras om ze uit te delen aan de kinderen daar. De eerste week kwamen we niemand tegen die het echt keihard verdiende, tot opeens op de woensdag. We zouden meegaan naar de kerk, dus wilden we ons nog even opfrissen, toen we 2 jongetjes met hun vader zagen. De vader had een grote vuilniszak over zijn schouder, en de jongetjes hadden amper kleren aan; scheuren en gaten zaten in hun te kleine kleertjes, en de schoenen waren ook helemaal stuk. Deze leek mijn oom de geschikte kinderen om een voetbalshirtje aan te geven, en dat hebben we ook gedaan. De vader bleef op een veilig afstandje en de 2 jongetjes kwamen hand in hand aangelopen en schuilden achter elkaar, angstig voor ons als blanken. Voorzichtig namen ze de shirtjes van mijn oom aan, en trokken ze meteen aan. Toen ze hand in hand  wegliepen zag ik een grote glimlach op allebei hun gezichtjes. Het was zo mooi om te zien, ik moest bijna huilen. Dit was wel het mooiste vakantiemoment van dit jaar, die gezichtjes van die jongetjes die niets hebben, dan dat ene shirtje dat ze aanhadden, en nu dus onze shirtjes. Mijn oom heeft nog een foto gemaakt toen ze wegliepen, ik vind het zo'n mooie foto.

Dit hebben we nog een paar keer vaker gedaan op onze reis, maar niet meer zo mooi als deze keer hierboven. 

Ook deze jongens kregen een shirtje, omdat ze een loodzware kruiwagen met een mega boomstronk een heuvel om trokken, terwijl het wel 30 graden was. Ook deze jongetjes straalden een en al geluk uit na het krijgen van de shirtjes.

Deze foto's vind ik ook erg mooi gelukt, want je ziet wat voor grote bakken deze jongetjes mee hebben met sla om te planten op het land. Ze kwamen vlak bij ons zitten toen we aan het zwemmen waren in de rivier, en omdat ze nog zoveel werk te doen hadden, kregen deze kinderen ook shirtjes van ons. Ik vind vooral de twee foto's dat ze weglopen met de voetbalshirtjes over de schouder erg mooi.

Ik vond het geweldig om deze kinderen zo blij te maken met alleen maar een shirtje. Voor ons is het een van de zovelen in onze kledingkast maar voor deze kinderen kan het het enige zijn wat ze hebben. Het gevoel dat deze kinderen zoveel waarde hechten aan iets wat wij ze hebben gegeven, daar krijg je zo'n geweldig gevoel van; het voelt goed om mensen te helpen.